چه می شود اگر… از مارول؟ بررسی فصل 2 (دیزنی +): سرگرم کننده اما بیش از حد “ایمن”

اگر از طرفداران پر و پا قرص هستید دنیای سینمایی مارولزمانی که سریالی مانند استودیو مارولو اگر…؟این سریال، با مفهوم اصلی خود برای کاوش در جدول‌های زمانی متناوب، باید معدن طلای داستان سرایی خلاقانه باشد. با این حال، اجرای آن چیزهای زیادی را به همراه دارد. تصمیم برای هدایت این حرکت بالقوه وحشیانه و تخیلی به سمت قالبی سریالی‌تر نه تنها تعجب آور است، بلکه به طور قابل توجهی جذابیت مفهوم را کاهش می دهد. فصل 2 مسیر را درست نمی کند، بلکه این مسائل را دوچندان می کند و باعث می شود که تجربه تماشا از یکنواخت تا کاملاً خشمگین در برخی مواقع متغیر باشد.

قطعا، و اگر…؟ فصل 2 مقدمات اپیزود را به میز می آورد که یک پله بالاتر از فصل اول است. یکی از این نمونه ها “چه می شود اگر… پیتر کویل به قدرتمندترین قهرمانان زمین حمله کرد؟اپیزود، جایی که او با معرفی نسخه ای از آن، پیچ و تاب جالبی ارائه می دهد انتقام جویان از سال 1988. این یک نفس از هوای تازه خلاقانه در سریالی است که اغلب به دلیل بی میلی خود برای دور شدن بیش از حد از چیزهای آشنا محدود می شود. با این حال چنین لحظات خلاقیتی در فصل جدید نادر است. این محافظه کاری در داستان سرایی به ویژه زمانی که امکانات بی حد و حصر یک چندجهانی را در نظر می گیریم دلسرد کننده است. مقایسه با سونی عالی Spider-Man: Through the Spider-Verse این نکته را کاملاً نشان می دهد. این فیلم پتانسیل وحشی و تخیلی چندجهانی را در بر می گیرد و جهان های کاملا متفاوت و خلاقانه ای را ارائه می دهد. از سوی دیگر، اگر…؟ اغلب به نظر می رسد که صرفاً سطح پتانسیل گسترده خود را خنثی کند، و شخصیت های آشنا را در خطوط داستانی کمی تغییر داده است، اما به ندرت چیزی واقعاً پیشگامانه ارائه می دهد.

سبک انیمیشن What If…؟ حوزه دیگری است که نمایش می توانست در آن برجسته شود. این مجموعه سعی می کند زیبایی شناسی فیلم های لایو اکشن مارول را تقلید کند، که به نظر من فرصتی از دست رفته است. با انیمیشن، من فکر می‌کنم همیشه فرصتی وجود دارد که مرزها را کنار بگذاریم، سبک‌ها و تصاویر را به گونه‌ای تجربه کنیم که اکشن زنده نمی‌تواند. با این حال، این سری سبک ایمن و یکنواخت را انتخاب می کند که فاقد نوآوری هنری است که در انیمیشن های دیگر مانند فیلم های Spider-Verse دیده می شود. این رویکرد محافظه کارانه به انیمیشن بسیار متفاوت از آنچه در آن می بینیم است جنگ ستارگان: چشم انداز همچنین، جایی که Disney+ به استودیوهای مختلف انیمیشن اجازه می دهد تا دیدگاه هنری منحصر به فرد خود را به هر قسمت بیاورند، و در نتیجه سبک های ملیله ای ایجاد می شود که بیننده را درگیر می کند. به نظر من اگر…؟ می توانست مسیر مشابهی را طی کند و بستری برای بیان هنری مختلف در دنیای سینمایی مارول فراهم کند. در عوض، او به یکنواختی رضایت می‌دهد که نمی‌تواند تخیل را تسخیر کند.

علاوه بر این، تاکید سریال بر سریال سازی یک انتخاب گیج کننده است. گلچین‌ها، طبیعتاً برای داستان‌های مستقلی مناسب هستند که برای شکل‌دهی یک روایت منسجم به یکدیگر متکی نیستند. این قالب امکان داستان‌ها و سبک‌های متنوعی را فراهم می‌کند، بدون اینکه نیاز به اتصال به یک طرح بزرگ‌تر محدود شود. با این حال، اگر…؟ نه تنها به نظر می رسد مصمم است که اپیزودهای آن را به هم پیوند بزند، ولی همچنین فصل 1، در پایان فصل به اوج خود رسید که شخصیت های مختلف قسمت های قبلی و فصل گذشته را در یک روایت منحصر به فرد گرد هم می آورد. این رویکرد نه تنها ماهیت خودکفای هر قسمت را تضعیف می کند، بلکه تلاشی اجباری برای ایجاد حس تداوم در جایی که لازم نیست احساس می شود.

گفت، اگر…؟ فصل 2 هنوز برای هر طرفدار مارول ارزش دیدن دارد و شخصاً، سریال هنوز لحظات سرگرم کننده خود را دارد. اما وقتی طرفداران فیلم از فیلم ها و برنامه های تلویزیونی MCU خسته می شوند، چه می شود اگر…؟ احساس می شد ادامه فرصت های از دست رفته فصل اول است. به نظر می رسد استودیو مارول با در اختیار داشتن کل چند جهان، تمایلی به خروج از منطقه امن خود ندارد. این سریال که می‌توانست ویترینی از داستان سرایی وحشیانه و تخیلی باشد، در عوض به‌عنوان تجدیدنظری ملایم از داستان‌های آشنا به نظر می‌رسد. گاه گاه اجمالی از آنچه می‌توانست وجود داشته باشد وجود دارد، اما آنها برای نجات سریال بسیار اندک هستند. همانطور که می‌دانید، این مجموعه مانند یک افزوده گرم به یک فرنچایز پر جنب و جوش و پویا به نظر می‌رسد.

و اگر…؟ فصل 2 (و فصل 1) اکنون برای پخش در دیزنی پلاس در دسترس هستند.